Onze dochter van drie jaar oud had al een poosje last van buikpijn en last van haar stoelgang. Wat kan dat toch zijn?

Vanaf het moment dat Bo vast voedsel begon te eten had ze al last van haar stoelgang. Dan was het weer te dun, dan weer te dik. Voornamelijk had ze last van obstipatie. Toen ze net 1 jaar was geworden zijn we bij de kinderarts langs gegaan om te onderzoeken waar haar obstipatie nou vandaan kwam. Aangezien ze er verder gezond uit zag, ze groeide goed, at goed en dronk goed was er geen reden voor verder onderzoek.

We hadden inmiddels via de huisarts een flinke fles, maar dan ook echt een mega fles, laxeermiddel gekregen en daar moest ze zo’n 2 maanden mee doorgaan en dan langzaam afbouwen zodat die obstipatie mis. Er zijn heel wat flessen laxeermiddel door heen gegaan kan ik je vertellen. Uiteindelijk ging het toch weer wat beter met haar stoelgang.

De klachten kwamen weer terug

In de tijd dat Bo 2,5 jaar was had ze weer ontzettend last van obstipatie. Ze had erg veel pijn. Het was mij wel eens opgevallen dat Bo al een jaar lang bijna niks was gegroeid. Haar kleding van een jaar daarvoor paste haar nog steeds, weliswaar iets minder ruim maar het paste nog! Ik maakte mij dus geen zorgen, bovendien zijn Andy en ik allebei niet groot dus ik dacht: ze zal wel klein van stuk zijn. 

Maar omdat ze toch steeds last had van obstipatie en ze steeds vaker over buikpijn begon, maakte ik mij langzamerhand toch wel weer een beetje zorgen. Het was uiteindelijk mijn schoonvader die het woord gluten liet vallen tijdens een gesprek. Zou dat het zijn, kan ze niet tegen gluten??

Op zoek naar meer informatie over gluten

Ik had al vaak van glutenintolerantie en glutenvrij gehoord, maar wat het nou precies is… ik had echt geen idee! Dus we zijn even aan het googlen gegaan wat glutenintolerantie (coeliakie) nou precies is. De symptomen die we vonden kwamen toch wel veel overeen met de klachten die Bo had; obstipatie, een opgezette buik, vaak buikpijn, snel moe en haar korte lengte (groeiachterstand)… tsja misschien was het dan toch coeliakie waardoor ze zo klein bleef. 

Een paar dagen later heb ik toch maar de huisarts gebeld en niet veel dagen later konden we daar terecht.  De huisarts heeft ons doorgestuurd naar het ziekenhuis om bloed bij Bo af te laten nemen. Een week na de bloedafname belde ik voor de uitslag. Alleen de hb-waarden waren binnen en deze waren gelukkig goed! De uitslag van evt. Coeliakie was helaas nog niet binnen dus we moesten nog even geduld hebben.

Die maandag na het weekend werd ik gebeld door de huisarts zelf, en ja hoor, bepaalde waarden in het bloed van Bo waren te hoog die gelinkt werden aan Coeliakie. We kregen een verwijsbrief voor de kinderarts.

De kinderarts en de definitieve diagnose: coeliaki

Zo’n twee weken later later ben ik samen met Bo naar de kinderarts gegaan. Na wat kleine controles die ze hadden uitgevoerd bij Bo en de symptomen besproken te hebben met de arts, kwamen we toch wel in de buurt dat het Coeliakie zou kunnen zijn. Bo zat qua lengte onder de groeilijn waar ze zou moeten zitten.

Geen reden tot paniek zei de arts. Als het Coeliakie is, dan kan dat met een dieet weer recht getrokken worden. Omdat de arts 100% zeker wilde zijn van de diagnose moest er toch nog een keer bloed bij Bo moeten worden afgenomen. Een week later ben ik met Bo terug gegaan naar het ziekenhuis om bloed te prikken. 

Ongeveer 5 weken later, had Bo weer een afspraak met de kinderarts. De uitslag van het bloedonderzoek was binnen. En weer waren de waarden in het bloed te hoog. Het is dus 100% Coeliakie…